PRZESTRZENIE MIĘDZYPRZESTRZENI (Hommage à Otto Freundlich) / wystawa zbiorowa / GALERIA KAMERALNA, CAT

PRZESTRZENIE MIĘDZYPRZESTRZENI
(Hommage à Otto Freundlich)

Jakub Ciężki
Józef Czerniawski
Anna Dejewska
Dirk Ehrhardt
Sabine Ehrhardt
Silvia Fohrer
Grzegorz Hańderek
Rudolf J. Kaltenbach
Adrian Kolerski
Przemysław Łopaciński
Kathrin Ollroge
Michał Smandek
Arkadiusz Sylwestrowicz
Katarzyna Szymkiewicz
Paulina Walczak-Hańderek
Natalia Załuska

Kuratorzy:
Edyta Wolska
Roman Lewandowski

Wystawa
10.07 – 29.09.2019
Bałtycka Galeria Sztuki Współczesnej w Słupsku
(CAT Ustka, Galeria Kameralna w Słupsku)

Wernisaż
10.07.2019

Galeria Kameralna / ul. Partyzantów 31a / w Słupsku / 17.00
Centrum Aktywności Twórczej / ul. Zaruskiego 1a / w Ustce / 19.00

Konferencja naukowa i panel dyskusyjny:
(z przyczyn technicznych nastąpiła zmiana godziny i miejsca)
09.07. 2019 / 17.00
Słupski Inkubator Technologiczny / ul. Portowa 13 w Słupsku (Audytorium)

dr Mieczysław Juda
dr hab. Elżbieta Kal
dr hab. Irma Kozina
dr Roman Lewandowski
dr Roman Nieczyporowski
Rudolf J. Kaltenbach

Projekt „Przestrzenie międzyprzestrzeni” (Hommage á Otto Freundlich) odwołuje się do postaci wybitnego niemieckiego malarza, rzeźbiarza i teoretyka żydowskiego pochodzenia – Otto Freundlicha, który biograficznie powiązany jest z Polską, Niemcami oraz Francją. Wystawa, konferencja naukowa i towarzysząca jej monografia naukowa mają służyć przypomnieniu sylwetki oraz dorobku jednego z protoplastów światowej awangardy, a także ukazać jego twórczość w szerszym kontekście współczesnych praktyk artystycznych. Organizatorom projektu zależy na odnalezieniu związków pomiędzy estetycznymi i konceptualnymi lejtmotywami twórczości niemieckiego artysty z początku XX wieku a sztuką polską i niemiecką doby dnia dzisiejszego.
Otto Freundlich – jeden z pierwszych przedstawicieli sztuki abstrakcyjnej i zapoznany antenata pierwszej awangardy – w swoich rozważaniach prowadzonych na kanwie kształtującego się modernizmu uważał, że sztuka czerpie swój sens i potencjał ze współzałożycielskiej triady „pierwiastka duchowego, nieorganicznego i organicznego”. W ten ontologiczny areał wpisuje się bowiem artysta, który poszukuje pomiędzy nimi powiązań i relacji. Zatem misją jednostki – według Freundlicha – jest uczynienie widzialnym tego, co niewidzialne, a co sam artysta określał jako „siła międzyprzestrzeni”. Co więcej – zadaniem człowieka jest także wyczuwanie i odkrywanie międzyprzestrzeni, które – jak dopowiada – są „bezdrzwiowymi pomieszczeniami wieczności”.
Sztuka abstrakcyjna, nie unikająca wszakże odwołań ani do geometrii ani do form organicznych, stała się dla Otto Freundlicha najbardziej adekwatną formą wypowiedzi. Jego twórczość, co istotne, przypada nie tylko na wyjątkowy okres w dziejach pierwszej awangardy, ale zbiega się również z globalnymi wydarzeniami, które nieodwracalnie zmieniły bieg świata. Ten niemiecki malarz, rzeźbiarz i teoretyk żydowskiego pochodzenia urodził się w Słupsku w 1878 roku, gdzie spędził wczesne lata życia. Sztuką profesjonalnie zajął się dopiero przed ukończeniem trzydziestego roku życia. Przemieszczał się wówczas po Europie, tworząc m.in. w Paryżu, Berlinie i Florencji. Jego wczesne kompozycje wyrastały z estetyki kubizmu, ale pokrótce eksperymenty doprowadziły go do orfizmu i konstruktywizmu. Już w tamtym okresie krytyka życzliwie przyjęła jego obrazy na wystawie w Kolonii. W 1913 roku Guillaume Apollinaire – wybitny pisarz i współtwórca pierwszej awangardy – w wydanym albumie pt. „Nowoczesne malarstwo” określił Freundlicha jako jednego z najbardziej interesujących malarzy niemieckich. W tamtym czasie do grona jego artystycznych przyjaciół należeli m.in. Pablo Picasso, Georges Braque, Guillaume Apollinaire, Robert i Sonia Delaunay, Alfred Döblin oraz Wassily Kandinsky. Po przejęciu władzy przez Hitlera, artysta został obłożony anatemą przez niemiecką propagandę nazistowską, zaś jego prace pojawiły się w 1937 roku na wystawie „sztuki zdegenerowanej”. Część jego dorobku została wówczas zniszczona bądź zaginęła. Podczas działań wojennych Otto Freundlich przebywał we Francji, gdzie w 1943 roku został aresztowany przez Gestapo i przewieziony do obozu koncentracyjnego w Majdanku. Tam też zginął w parę miesięcy później. Jego spuścizna, licząca blisko 550 dzieł, w konsekwencji II wojny światowej w dużej mierze nieodwracalnie przepadła. Część spuścizny była prezentowana m.in. w Museum of Modern Art w Nowym Jorku, paryskim Centrum Pompidou, a także w Museum Ludwig w Kolonii i Neue Pinakotek w Monachium obok prac Pieta Mondriana czy Otto van Reesa. Znany szwajcarski artysta, Thomas Hirschhorn, poświęcił mu jeden ze swoich słynnych monumentów.
Wart jest podkreślenia fakt, że jednym z najważniejszych, acz nigdy nie zrealizowanych, projektów Otto Freundlicha była koncepcja zbudowania w całej Europie tzw. „rzeźbiarskich dróg”. Zgodnie z założeniami artysty miały one zostać ukonstytuowane z monumentalnych (liczących nawet 30 metrów wysokości) rzeźb, które jednocześnie pełniłyby rolę ekspozycji rozciągającej się na obszarze Europy, co symbolicznie byłoby spoiwem łączącym państwa i narody. Według koncepcji Freundlicha rzeźby tworzyłyby dwie przecinające się osie: północno-południową oraz zachodnio-wschodnią. Na ich skrzyżowaniu – zgodnie z planami artysty – miały stanąć „Latarnia siedmiu sztuk”. Po II wojnie światowej, w latach 70. XX wieku, do projektu tego powróciło Stowarzyszenie Europejska Droga Pokoju − Droga Rzeźb w Europie − Stowarzyszenie Otto Freundlicha z siedzibą w St. Wendel w Niemczech. W rezultacie do roku 2007 powstały 53 rzeźby. Jedna spośród nich znajduje się w Słupsku.

Koncepcja wystawy:

Projekt wystawy pt. „Przestrzenie międzyprzestrzeni” (Hommage á Otto Freundlich) z założenia odwołuje się do wypracowanych przez Otto Freundlicha koncepcji sztuki, która poszukuje symbolicznego spoiwa pomiędzy tym, co duchowe, nieorganiczne i organiczne, ale jednocześnie stanowi wyraz afirmacji dla egalitarnych wartości kultury otwartej na wielogłosowość i różnorodność. Nie mniej istotny jest również fakt, że artysta ten wywodzi się ze Słupska, gdzie wciąż mieści się jego rodzinny dom. Bezsprzecznie jest on dziś jednym z antenatów europejskiej tradycji kulturowej, co dla miasta oraz regionu jest nie do przecenienia. Ekspozycja prac współczesnych artystów ma z założenia stanowić artykulację i egzemplifikację głównych wątków tematycznych i estetycznych, które uobecniły się w twórczości Otto Freundlicha oraz antenatów pierwszej awangardy. Wystawa „Przestrzenie międzyprzestrzeni” jest zarazem zapowiedzią i inauguracją ciągu artystycznych wydarzeń, związanych z twórczością Otto Freundlicha, które w kolejnym roku przyjmą formułę otwartego biennale sztuki.

Międzynarodowe Stowarzyszenie Rzeźbiarzy „Kamień bez granic”

Wspólna praca artystyczna nad organizacją stowarzyszenia „Kamień bez granic” odnosi się do realizacji marzenia rzeźbiarza i malarza żydowskiego pochodzenia Otto Freundlicha, urodzonego 10 lipca 1878 w Stolp in Pommern, dzisiejszym Słupsku. Artysta zmarł 9 marca 1943 w obozie zagłady w Sobiborze. Był to niemiecki obóz zagłady w pobliżu Sobiboru, dzielnicy miasta Włodawa, leżącego w południowo-wschodniej części Polski.

Otto Freundlich był autorem pism z zakresu teorii sztuki i filozofii oraz jednym z pierwszych przedstawicieli sztuki abstrakcyjnej. W roku 1937 jego prace zostały uznane przez narodowych socjalistów za „sztukę zdegenerowaną” (entartete Kunst). W roku 1943 artysta uciekł przed prześladowaniami w Pireneje, został jednak odnaleziony i deportowany. Otto Freundlich marzył w połowie lat 30-stych XX w. o dwóch „drogach rzeźb”. Razem ze swoją partnerką Jeanne Kosnick-Kloss opracował ideę drogi łączącej południe z północą, „Voie de la fraternité humaine” i drugą – prowadzącą z zachodu na wschód, „voie de la solidarité humaine en souvenir de la libération”. W miejscowości Auvers-sur-Oise, miejscu przecinania się obu dróg, miała stanąć wysoka wieża widokowa „Wieża Pokoju i Siedmiu Sztuk”.

W Berlinie rzeźbiarz Rudolf J. Kaltenbach i rzeźbiarka Silvia Fohrer zainicjowali powstanie Stowarzyszenia Rzeźbiarzy „Kamień bez granic” i dołączyli w 2012 r. ze swoją trasą rzeźb do „Drogi Pokoju Rzeźb w Europie”. Stowarzyszenie opowiada się przeciwko neonacjonalizmowi i stanowi głos przeciwko nietolerancji i ksenofobii.

Trasa rzeźb rozciąga się od Berlina-Buch, przez ok. 21 km i od Berlin-Mitte w kierunku Teltow, Brück, Bad Belzig, Panketal-Schwanebeck, Bernau przy Berlinie, poza tym jest reprezentowana w czterech krajach europejskich w pięciu miejscach poprzez pojedyncze rzeźby. Kilka rzeźb zostało zabranych przez uczestniczących w sympozjum artystów do ich krajów pochodzenia i tam jako przedstawiciele trasy rzeźb stanowią znak porozumienia między narodami.

W roku 2018 stowarzyszenie Verein Steine ohne Grenzen e.V. stworzyło pomnik poświęcony Otto Freundlichowi w Berlinie, poza tym oboje rzeźbiarze S.Fohrer i R.J. Kaltenbach postawili drugi pomnik w Słupsku obok ratusza. W 2018 r. otrzymali oni Nagrodę Europejską „Niebieski Niedźwiedź” za ukazywanie i zachowywanie europejskiego dziedzictwa kulturowego przyznaną przez Komisję Europejską i Senat ds Kultury miasta Berlina.

http://bildhauersymposion.jimdo.com/

steineohnegrenzen.wordpress.com

Organizatorzy projektu:

logo logo