Program wystawienniczy
2023
Baszta Czarownic i Galeria Kameralna w Słupsku
12.01 – 26.03.2023
Natalia Czarcińska, Dorota Tarnowska-Urbanik, Jerzy Muszyński
Wspólne gesty / wystawa zbiorowa
Kurator: Roman Lewandowski
Wystawa „Wspólne gesty” ma stanowić artykulację myślenia dialogicznego artystów, którzy na co dzień związani są z Uniwersytetem Artystycznym oraz Galerią Szewską w Poznaniu. Ekspozycja w zamierzeniu ma być próbą przyjrzenia się idei wspólnotowości, a poczynione przez artystów „wspólne gesty” mają być artykulacją „przeczuwanego” przez nich wspólnego mianownika.
Centrum Aktywności Twórczej w Ustce
12.01 – 26.03.2023
Bianka Rolando / Rol-A-Drop Twin Jack Pot / wystawa indywidualna
Kurator: Roman Lewandowski
Motywem propozycji indywidualnej wystawy „Rol-A-Drop Twin Jack Pot” jest tzw. „maszyna snów” naszkicowana kiedyś przez poetkę Elizabeth Bishop. Przypomina (poprzez rolki losujące) maszynę typu „jednoręki bandyta”. Seria takich maszyn produkowana w latach czterdziestych miała właśnie taką nazwę: Rol-a-top Twin Jack Pot. Wiersz otwiera pytania o podobieństwo-relację (która wygrywa), ale i różnicę-odmianę. Medium, które opowiada o matrycowości i różnicy odmian-odbitek jest grafika. Chciałabym pokazać serię kilkudziesięciu litografii (wielkokrotnych odbitek z różnych matryc) i rysunków, również rysunków na litografiach, które powstały 2020 i w zeszłym roku. Cześć litografii ukazała się w moim ostatnim tomie poetyckim „Ostańce”, tak jak i wiersz powyżej. Litografie są osobiście (z kamieni) odbijane przeze mnie. Odbitki, jak i rysunki uzupełnione będą o poetycki komentarz autorski.
Baszta Czarownic i Galeria Kameralna w Słupsku / Centrum Aktywności Twórczej w Ustce
30.03 – 25.06.2023
Krzysztof Nowicki, Łukasz Patelczyk, Filip Wierzbicki-Nowak
Refiguracje / wystawa zbiorowa
Kurator: Roman Lewandowski
W autobiograficznych Pamiętnikach Malte-Lauridsa Brigge’a (1910) Rainer Maria Rilke pisze, że „Jest moc ludzi, ale jeszcze znacznie więcej twarzy, bo każdy ma ich kilka. Są ludzie, co jedną twarz noszą latami”, mimo że ,,twarz się zużywa” i „rozłazi się jak rękawiczki noszone w podróży”. Wystawa „Refiguracje” w swojej przewrotnej nazwie odwołuje się do realizacyjnych procedur i tytułów cykli malarskich trójki zaproszonych artystów. Jednocześnie ekspozycja ma z założenia stanowić wpisanie się w sztukę operującą techniką i estetyką kolażu oraz patchworku. W rezultacie cały projekt ma składać się z działań, dzieł oraz artystycznych gestów artystów, których chociaż nie łączy wspólna biografia, za to zbliżają bądź łączą estetyczne i semantyczne gry.
Baszta Czarownic i Galeria Kameralna w Słupsku / Centrum Aktywności Twórczej w Ustce
8.07 – 8.10.2023
HUMAN / wystawa międzynarodowa
Kuratorki / Edyta Wolska i Oksana Karpovets
Artystki i artyści: Tereza Barabash, Yuriy Bolsa, Grzegorz Bożek, Piotr Desperak, Alevtina Kakhidze, Ola Kozioł & Suavas Lewy, Myro Klochko & Anatoliy Tatarenko, Paweł Korbus ,Dmytro Krasnyi, Zdzisław Pacholski, Sergiy Petlyuk, Andriy Rachinskiy & Daniil Revkovskiy, Vasyl Savchenko, Vahram Mkhitarya, Ewa Zarzycka, Krzysztof Zając
Błędne koło katastrof wywoływanych i powtarzanych przez człowieka od tysięcy lat doprowadziło nas do zastoju i podważyło naszą wiarę w ludzkość i przyszłość. Czy cywilizacyjny rozwój humanizmu rzeczywiście nastąpił? Czy też prymitywne ludzkie instynkty dominacji, kontroli i posiadania nie zostaną okiełznane nawet w obliczu zagłady ludzkości i Ziemi? Prace prezentowane na wystawie odzwierciedlają powszechne poczucie rychłego samounicestwienia rasy ludzkiej w wyniku nieodwracalnych skutków degradacji środowiska, zagrożenia nuklearnego i wojny na Ukrainie, która w istocie rzeczy wywiera szeroki wpływ na funkcjonowanie całego świata. A jednak autorzy prezentowanych na wystawie prac nie pozostają biernymi obserwatorami. Artyści analizują punkty styczne pamięci historycznej i społeczno-politycznych realiów teraźniejszości, jednocześnie odrzucając jednostkową melancholię na rzecz wielowymiarowych form krytyki, oporu i obojętności. Wystawa jako całość pozbawiona jest utopijnych iluzji oprawionych w antropocentryczną, nowoczesną logikę, a zamiast tego opiera się na dystopijnej perspektywie i uznaniu, że koegzystencji pozostaje z natury rzeczy w konflikcie. To, w jaki sposób wykorzystamy tę konfliktową istotę współżycia, aby rozwiązać środowiskowe i humanitarne kryzysy, z którymi mamy dziś do czynienia, w dużej mierze zadecyduje o przyszłości, w jakiej przyjdzie nam żyć. /Oksana Karpovets/
Żyjemy w świecie, w którym nasze społeczeństwo zostało obarczone niepewnością jutra i poczuciem fragmentaryzacji duchowej, zaś nasze więzi przynależności zostały wystawione na ciężką próbę. W obliczu toczącej się w Ukrainie wojny, kultura powinna pełnić ważną funkcję, aby tym mocniej konstytuować poczucie naszej tożsamości w demokratycznym świecie. Sztuka także posiada wagę nie do przecenienia, ponieważ niczym barometr odzwierciedla niestabilność świata oraz proces powstawania, rozpadu i ponownego zawiązywania wartości.
Wystawa „Human” ma służyć zintegrowaniu wysiłków artystów na rzecz świata, który daje nam minimum pewności jutra i wzajemnej solidarności. Przebiegające globalnie kryzysy, a w szczególności rosyjska agresja na Ukrainę dowodzą, że człowiek może z dnia na dzień stracić bliskich, a społeczne otoczenie zachwiać się w posadach.
Żyjemy w czasach, w których prowadzonych jest ponad dwadzieścia konfliktów zbrojnych na całym świecie. Jednak opinią publiczną najbardziej wstrząsnęły zbrodnie ludobójstwa w Buczy i innych miastach ukraińskich. Dla człowieka żyjącego w świecie po Auschwitz i Buczy straciły moc wszystkie fundamentalne narracje. Być może świat i człowieka należy wymyśleć od nowa. „Human” jest projektem, który ma być nowym głosem i nową narracją w jeszcze starym świecie.
Wkrótce po wybuchu wojny i agresji Rosji na Ukrainę do Bałtyckiej Galerii Sztuki Współczesnej zostały zaproszone artystki – uchodźczynie wraz ze swoimi dziećmi, które przez pół roku znalazły gościnę w naszej instytucji. Podczas ich pobytu – w trakcie licznych spotkań, warsztatów oraz rozmów narodziła się wstępna koncepcja wystawy „Human”, która wyniknęła z naturalnej potrzeby odniesienia się do tematyki wojny w Ukrainie, bezpośrednio dotkniętych nią artystek oraz ich bliskich. Autorkami koncepcji projektu są Oksana Karpovets z Ukrainy i Edyta Wolska – dyrektorka Bałtyckiej Galerii Sztuki Współczesnej w Słupsku. Koncepcja projektu wykracza poza doraźne okoliczności i zakłada prezentację dzieł, które obrazują humanistyczne pęknięcie, jakie dotknęło świat oraz kulturę dużo wcześniej przed agresją Rosji na Ukrainę. Współczesny człowiek żyje z bagażem ciężkich doświadczeń i jako targana wiatrami historii jednostka, która musi scalić świat na nowo . Dlatego celem wystawy jest próbą opisania i opowiedzenia świata od nowa. „Human” to projekt, do którego kuratorki – Oksana Karpovets i Edyta Wolska – zaprosiły artystki i artystów pochodzących głównie z Polski i Ukrainy.
Baszta Czarownic w Słupsku
12.10.2023 – 7.01.2024
Marta Frej / Srom czyli wstyd / wystawa indywidualna
Marta Frej Artystka wizualna , prezeska Fundacji Kulturoholizm, mama Maćka, aktywistka, feministka. Ukończyła Akademię Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi. Dyplom uzyskała w 2004. W latach 2005–2009 była asystentką w Pracowni Malarstwa i Rysunku Marka Czajkowskiego na ASP w Łodzi. Laureatka nagrody Okulary Równości 2015, przyznawanej przez Fundację im. Izabeli Jarugi- Nowackiej. Współautorka książki „Memy i Graffy” z Agnieszką Graff. Laureatka nagrody Olśnienia Onetu 2017 w kategorii sztuka. Autorka książki „120 twarzy Marty Frej”, oraz komiksu herstorycznego „Dromaderki”, stworzonego w ramach stypendium Marszałka Województwa Śląskiego w 2018r. Ilustratorka współpracująca na stałe z Gazetą Wyborczą, oraz tygodnikiem Polityka. Najbardziej popularne prace to obrazy z podpisami ilustrujące współczesne życie kobiet w Polsce. Prace, które przybrały formę obrazów, były wystawiane w różnych galeriach w całej Polsce.
„Srom czyli wstyd” to wystawa interdyscyplinarna Marty Frej składająca się z 2 części: ilustracji prasowych oraz grafik tworzonych od 2016 r dotyczących praw kobiet i sytuacji kobiet w Polsce, oraz ceramiki artystycznej tworzonej od roku 2021, której tematem jest kobieca cielesność w kontekście wstydu, sprowadzona do tabu. Wystawa jest podsumowaniem ostatnich lat twórczości ilustrującej sytuację społeczną i polityczną kobiet w Polsce oraz debatę publiczną związaną z postrzeganiem kobiet i ich roli w społeczeństwie. Miejsce realizacji czyli „Baszta Czarownic” jest nieprzypadkowa. Baszta Czarownic została wzniesiona w latach 1411-1415. W XVII wieku basztę obronną przebudowano na więzienie dla kobiet posądzanych o czary. Według dostępnych Źródeł archiwalnych stracono tu 18 kobiet. Traciły życie za wiedzę, chęć pomagania innym kobietom, niepodporządkowywanie się normom obyczajowym, odwagę i umiłowanie wolności. Za walkę o siebie. Nie przez przypadek na banerach Strajku Kobiet pojawiało się często hasło „Jesteśmy wnuczkami czarownic, których nie zdołaliście spalić”. Bo współczesna walka o prawa kobiet to walka o prawa człowieka, czyli : prawo do integralności i autonomii cielesnej, do czynnego i biernego udziału w wyborach, do sprawowania funkcji publicznych, do pracy, do sprawiedliwej i równej z mężczyznami płacy, do edukacji, służby wojskowej, zawierania umów, do wolności w dziedzinie rodzinnej, rodzicielskiej i religijnej. Wystawa „Srom czyli wstyd” nie daje tez ani nie dostarcza odpowiedzi, stawia za to wiele pytań i zaprasza do dyskusji o tym co trudne, chętnie pomijane, zamiatane pod dywan i chowane do szafy.
Galeria Kameralna w Słupsku / Centrum Aktywności Twórczej w Ustce
12.10.2023 – 7.01.2024
Zbigniew Blukacz, Janina Janicka Grabowska, Iwona Rozbiewska, Urszula Ślusarczyk
Archimetrie / wystawa zbiorowa
kurator: Roman lewandowski
„Archimetrie” to projekt zbiorowej wystawy, która ma z założenia przedstawiać problematykę szeroko rozumianej estetyki aglomeracji i porządkującego go języka geometrii. Dla nikogo nie jest tajemnicą, że historia, forma i sposób organizacji miasta są komponentami większej rzeczywistości społecznej, która – podobnie jak cała kultura – posiada znakowy i relacyjny charakter, co w konsekwencji sprawia, że możemy traktować miasto jako przestrzeń pisma (bądź tekstu) „ogólnego”. Miasto w tym rozumieniu jest tekstualną i semiotyczną strukturą, którą powołują do życia indywidualne oraz zbiorowe podmioty. Jest rzeczą symptomatyczną, że prezentowane na wystawie prace nie są dziełami jednoznacznie realizującymi się w duchu abstrakcji, gdyż intencją ich autorów jest również poszukiwanie związków z otoczeniem i środowiskiem miejskim, a zatem także z architekturą oraz urbanistyką. Porządkami scalającymi zarówno dzieła jak i tematy prac są redukcja, ascetyzm oraz repetytywność.