Rezydencje artystyczne on-line / II edycja
Podróż w miejscu / Trip in Place
1.03 – 30.04.2021
Współpraca / 8 Pracownia Rysunku Uniwersytetu Artystycznego im. Magdaleny Abakanowicz w Poznaniu
Program rezydencji artystycznych online był próbą realizowania programu rezydencji artystycznych w czasie trwania pandemii Covid-19 i obostrzeń związanych z podróżowaniem i przeniesienia go do przestrzeni wirtualnej odwracając jego główne założenia. Zachęcaliśmy studentów i studentki Wydziału Malarstwa i Rysunku Uniwersytetu Artystycznego im. Magdaleny Abakanowicz w Poznaniu do składania propozycji projektów powstających w aktualnym miejscu przebywania, przestrzeni mieszkania lub pracowni i oscylujących pomiędzy tematem podróży jako tęsknoty do odkrywania nowego, a niemożności jej wykonania. Tworzenie opowieści o potencjalnej wędrówce nad morze wykonanej z miejsca aktualnego pobytu, w której głównymi bohaterami stali się artyści i artystki oraz ich życie wewnętrzne zrelacjonowane zostało w sposób możliwy do prezentacji online. Nie oczekiwaliśmy powstania gotowych prac, chcielibyśmy skupić się na procesie pracy nad projektem i dokumentowaniu jego kolejnych etapów tworząc platformę wymiany myśli i doświadczeń. Jedynym kryterium było zaproponowanie projektów możliwych do prezentacji w przestrzeni wirtualnej galerii i udział w konferencji podsumowującej program.
Kuratorka rezydencji artystycznych / Weronika Teplicka
Współpraca / dr hab. Katarzyna Kujawska-Murphy, prof. UAP
Uczestnicy i uczestniczki /
Daria Antkiewicz
Agnieszka Berest
Julia Białas
Oliwia Dubielak
Aleksandra Komsta
Kamila Lukaszczyk
Daniel Malinowski
Katarzyna Strzykalska
Julia Ślusarczyk
Mikołaj Wąsowicz
Natalia Czarcińska – adiunktka w 5 Pracowni Malarstwa UAP
——————————————————————————————————————
Rezydencje artystyczne on-line / I edycja
Miejsce / wewnątrz – Place / Inside
Terminy /
1. Ogłoszenie konkursu / 10.11.2020
2. Termin nadsyłania zgłoszeń / 10.12.2020
3. Termin ogłoszenia wyników / 15.12.2020
4. Czas trwania rezydencji online / 3.01 – 28.02.2021
——————————————————————————————————————
Bałtycka Galeria Sztuki Współczesnej w Słupsku ogłasza otwarty nabór do programu rezydencji artystycznych on-line pod nazwą „Miejsce – wewnątrz” (‘Place – Inside’). Jest to nasza odpowiedź na kontynuację programu rezydencji artystycznych w czasie pandemii Covid-19 i obostrzeń związanych z podróżowaniem. Jest to też próba przeniesienia rezydencji artystycznych do przestrzeni wirtualnej odwracając jej główne założenia. Dotychczas nasza instytucja preferowała projekty nawiązujące do historii miasta, aktualnych wydarzeń na polu socjologiczno-kulturowym. Od artystów oczekiwaliśmy nawiązania dialogu z lokalną społecznością, angażowania jej przy powstawaniu realizacji, przez organizowanie spotkań i warsztatów. Tym razem zachęcamy do składania propozycji projektów powstających w aktualnym miejscu przebywania artysty, przestrzeni mieszkania lub pracowni, nawiązujących do problemu odosobnienia wynikającego z przyjęcia nowych reguł życia w związku z pandemią Covid-19. Głównym bohaterem stanie się artysta i jego życie wewnętrzne zrelacjonowane w sposób możliwy do prezentacji online. Nie oczekujemy powstania gotowych prac, chcielibyśmy się skupić na procesie pracy nad projektem i dokumentowaniu jego kolejnych etapów tworząc platformę wymiany myśli i doświadczeń.
Nabór skierowany jest do artystów polskich i zagranicznych na różnych etapach kariery artystycznej, zajmujących się wszystkimi dziedzinami sztuk wizualnych, widzących możliwość rozwoju zgłoszonego projektu przy użyciu mediów internetowych. W czasie ośmiotygodniowych rezydencji artystycznych przewidujemy pracę nad projektem, konsultacje z kuratorem rezydencji artystycznych, spotkania z uczestnikami projektu jako wideo konferencje i prezentacje etapów pracy w przestrzeni wirtualnej Bałtyckiej Galerii Sztuki Współczesnej.
——————————————————————————————————————
Harmonogram działań online /
/ 11.01.2021 – prezentacja założeń programu rezydencji online, działań Bałtyckiej Galerii Sztuki Współczesnej i Centrum Aktywności Twórczej, przedstawienie artystów biorących udział w programie, prezentacja najważniejszych projektów z dokumentacji artystów po wcześniejszych konsultacjach
/ 25.01.2021 – prezentacja przez uczestników programu swoich projektów, założeń i pracy nad projektem
/ 15.02.2021 – prezentacja etapów pracy nad projektem, szkiców filmowych, fotografii
/ 26.02.2021 – prezentacja rezultatów projektu w formie rozmowy on-line z artystami jako wideo konferencja
Czas trwania rezydencji artystycznej on-line: 3.01.2021 – 28.02.2021
——————————————————————————————————————
Ermina Apostolaki
Kraj pochodzenia: Grecja
Tytuł projektu: “DollHouse?”
Zjawisko przemocy domowej głęboko zakorzenione w greckim społeczeństwie i rodzinie nuklearnej wybuchło podczas kryzysu ekonomicznego w Grecji. Pandemia Covid-19 wymusiła ekstremalną kontrolę przez wprowadzenie lockdownu. Od jego pierwszego etapu w moim kraju organizacje rządowe i pozarządowe podkreślały przypadki poważnych aktów przemocy w rodzinie. W zeszłym roku w Grecji miało miejsce dwanaście zabójstw kobiet, co jest rekordową liczbą. W ponad 50% przypadków mordercą okazuje się obecny lub były partner, z kolei stereotyp „szczęśliwej rodziny” jest centralnym punktem patriarchatu i ucisku społecznego. Zainspirowana wykładem Bonnie Honig i Martina Heideggera „Budowanie, mieszkanie, myślenie” zacząłem postrzegać dom jako przestrzeń problematyczną. Zaczęło interesować mnie sprzeczne po-czucie domu jako fizycznej przestrzeni lub stanu umysłu doświadczanego przez ofiary przemocy domowej.
„W moim projekcie chciałbym ponownie przemyśleć sprawę „miejsca” greckich kobiet w „domu”. Jak mogłabym połączyć się z kobietami podczas mojego wymuszonego pandemią pobytu w izola-cji, rozumiejąc dom nie jako „przystań”, ale jako „więzienie”? Jako grecka artystka zastanawiam się, czy mogłabym poszerzyć moje granice próbując rozwiązać problem powszechnie uważany za tabu, a w skrajnych przypadkach estetyzowany przez środki masowego przekazu?”
Ermina Apostolaki – projektantka przestrzenna. Studiowała scenografię i kostiumy w Vakalo Art and Design College oraz Business Administration na Uniwersytecie w Pireusie (BA). Posiada dwa tytuły magisterskie na Uniwersytecie Technicznym w Berlinie (MA) i Narodowym Uniwersytecie Technicznym w Atenach (MRes). Jej pierwszy solowy spektakl “Personal Jesus” został zaprezentowany w 2013 roku w Gemaeldegalerie Berlin. W 2014 roku otrzymała stypendium Instytutu Teatralnego im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie na warsztaty “SharedSpace: Weather” współorganizowane przez Prague Quadrennial (2015). Jej drugi spektakl “Flaw” odbył się w 2016 roku w Centrum Sztuki Bios w Atenach, a w 2017 roku spektakle teatralne “Don’t forget to go home” i “The motherfucker with the hat” były prezentowane na Światowej Wystawie Scenografii. W tym samym roku artystka otrzymała stypendium Instytutu Goethego w programie International Forum, odbywającego się podczas festiwalu teatralnego Theatertreffen. W 2018 roku otrzymała stypendium Art Department Masterclass za mistrzowskie zajęcia World Building. W latach 2017-2019 była stypendystką programu badawczego post-nostalgia: “Design spotyka utopię“ organizowanego i finansowanego przez Vakalo Art and Design College. W efekcie zrealizowała swoją pierwszą instalację dźwiękową “The resonance of the bazaar“ w Centrum Sztuki Romantso w Atenach. W tym samym roku zaprezentowała badania nad sztuką performatywną i prekariacką publicznością w PQ Talks, zorganizowanym przez Prague Quadrennial. W 2020 roku uczestniczyła w festiwalu Dance Days Chania prezentując grę dźwiękową ‘Urban Songs”.
—————————————
Maksim Finogeev
Kraj pochodzenia: Ukraina
Tytuł projektu: “Inne cechy“
Otwarte mówienie o orientacji seksualnej na Ukrainie rzadko jest aktem wyzwolenia i akceptacji, wiąże się natomiast z wieloma nieuzasadnionymi zagrożeniami dla bycia człowiekiem. Ukraińskie prawo nie zawiera ani norm dotyczących prześladowania osób LGBT +, ani skutecznych narzędzi ochrony ich praw i wolności. Dyskryminacja ze względu na swobodne wyrażanie tożsamości na Ukrainie sięga totalitarnej przeszłości, kiedy wykrzewianie inności ze strony osób LGBT + odbywało się poprzez kary kryminalne i leczenie psychiatryczne. Ukraina zdekryminalizowała homoseksualizm w 1991 roku, ale ten akt nie miał na celu rehabilitacji i upamiętnienia ofiar represyjnej polityki. Konstytucja Ukrainy i inne przepisy (z wyjątkiem prawa pracy) nie wspominają o dyskryminacji ze względu na orientację seksualną. Formalnie nie było przestępstw z nienawiści wobec osób LGBT + na demokratycznej Ukrainie. System państwowy ignoruje określoną część populacji i nadal utrzymuje dla niej status niewidzialności, pomimo dziesięcioleci pracy organizacji praw człowieka.
W przepisach stosunek władzy państwowej do osób LGBT + jest sformułowany jako kategoria „inne cechy”. Wyklucza pociąg do osób tej samej płci z obecnego modelu społeczeństwa „dobrobytu”. Moje osobiste doświadczenie bycia gejem na postradzieckiej Ukrainie koncentruje się na emocjonalnym elemencie codziennego życia i ujawnia dyskryminacyjną politykę w działaniu poprzez kontrowersyjną kwestię tego, jak czuć się komfortowo w homofobicznym środowisku.
Maksim Finogeev (ur. 1987) – artystka wizualny, fotograf, mieszka i pracuje w Odessie. Ukończył studia prawnicze na Narodowej Akademii Morskiej w Odessie (2008) oraz licencjat z projektowania graficznego na Kijowskim Narodowym Uniwersytecie Kultury i Sztuki (2014). Prace artysty były prezentowane na Festival Die Digitale (Niemcy), TIFF Festival (Polska), festiwalu PRESENCE (Rosja), Circulation (s) (Francja), Gogolfest (Ukraina), festiwalu Non Stop Media VIII (Ukraina), Backlit Triennial ( Finlandia), Kaunas Photo Festival (Litwa), Busan International Photo Festival (Korea Południowa). Artysta miał indywidualne wystawy w Ukraińskim Naukowym Centrum Ekologii Morza w Odessie (2019), Muzeum Sztuki Zachodniej i Orientalnej w Odessie (2017), Centrum Sztuki Współczesnej „Tea Factory” Odessa (2016). Jego praca została nagrodzona przez Konkurs Młodych Artystów Natana Altmana (Ukraina), „Fotograf roku FOTO.UA” (Ukraina), „Bazaar fashion forward” przez Harper’s Bazaar (Ukraina). Współpracuje z Platformą Inicjatyw Kulturalnych IZOLYATSIA i BigMedia (Ukraina), Places _ Virtual Reality Festival (Niemcy), organizacją LGBTQ + „Labrys” (Kirgistan). Jest kierownikiem projektów na międzynarodowym festiwalu Dni Fotografii w Odessie.
—————————————
Dorota Ścisła
Kraj pochodzenia: Polska
Tytuł projektu: “Brainstorm”
W trakcie rezydencji pragnę odnieść się do „kołtuna emocjonalnego”, wszelkich nagromadzanych idei, chowanych koncepcji czy też obsesyjnych myśli będących wynikiem samotnej pracy. Interesuje mnie uczucie nawarstwiania się, przenikania, mieszania pozytywnych myśli, ciekawych pomysłów, namiętnych wyobrażeń z podszeptami pełnymi samokrytyki, iskrami irytacji czy momentami zesztywnienia i pustki. Wewnętrzna kłótnia, niepewność zostanie zobrazowana w instalacji Chmura, budowanej skrupulatnie zgodnie ze stanem doświadczanych odczuć bezpośrednio nad moim biurkiem — miejscem codziennej pracy. Początkowo mała forma przypominająca obłok, lekka i jasna w swojej strukturze, z biegiem czasu powiększy się poprzez dobudowywanie. Ze zwiewnego projektu, w coś brudnego, zaniedbanego, by znów stać się przyjemnym. Natomiast wykonany w prostej formie białych płacht Baldachim stanie się bazą dla notatek, słów, mantr, haftów, rysunków, schematów i szkiców wynikających z czasu spędzonego w jego wnętrzu oraz będzie sposobem na odcięcie się od krajobrazu mieszkania, czekających zadań, brudu, widoków zza okien, czy też świateł zewnętrznych. Dodatkowym elementem zakładanej realizacji będzie proces tymczasowego przekształcenia mieszkania w pracownię, przejęcie kontroli nad wskazanym terytorium, dokumentacja fotograficzna oraz pomniejsze działania towarzyszące, takie jak: zapiski, relacje, mniejsze instalacje oraz obiekty.
Dorota Ścisła – ur. 1993 w Toruniu. Artystka, graficzka tworząca i mieszkająca w Poznaniu. Specjalizuje się w technikach druku wklęsłego oraz tkaninie artystycznej. Absolwentka Zespołu Szkół Plastycznych im. Leona Wyczółkowskiego w Bydgoszczy (2013) oraz Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu na kierunku Grafika warsztatowa (2019). Wolontariuszka, a następnie asystentka w Fundacji Rodriguez Gallery w Poznaniu. Autorka grafik, ilustracji, obiektów oraz instalacji artystycznych prezentowanych na wystawach w Polsce, Niemczech, Holandii, we Włoszech oraz na Słowacji. W swoich realizacjach poszukuje niestandardowych form ekspozycji oraz nietypowych rozwiązań technicznych. Łączy zainteresowanie kaligrafią i haftem tworząc „Haftobazgry” — słowa oraz kształty wyszywane przy jednoczesnym zachowaniu szkicowego charakteru. Zainteresowana rozkładem i deformacją mogącą prowadzić do redefinicji czy też przeobrażeń. W swoich dotychczasowych realizacjach wątki feministyczne stanowiły nawiązanie do postrzegania kobiet przez pryzmat zewnętrzności. Doprowadziły one do obecnej fascynacji zależnościami między cielesnością a sferą uczuciową oraz erotyką jako wynikiem procesów i potrzeb emocjonalnych. Chętnie prowadzi dialogi artystyczne w formie partnerskiej współpracy z innymi twórcami.
—————————————
Dominik Więcek
Kraj pochodzenia: Polska
Tytuł projektu: „Ciemność”
Ciemność jest obszarem przegranych i nieszczęśliwych, w ciemności jest bezsenność, niebycie, samotność, alienacja, niemożność. W ciemności skryta jest kolorowa historia kultury LGBT, scena drag, qeeer. To środowisko Vogue Ballów, które rozgościły się w podziemnych klubach. W ciemności jest przemoc i zbrodnia. W ciemności skrywają się koszmary, rozgrywają horrory. W ciemności dajemy sobie przyzwolenie na realizacje seksualnych fantazji. Ciemność pozwala dostrzec magię tego co w świetle dziennym nie błyszczy, ale razi, a estetyczne wzruszenia znikają w nadmiarze oślepiającego światła. Stworzony przeze mnie cykl fotografii podejmie próbę umiejscowienia ciemności w kontekście estetyczym, społecznym, politycznym, historycznym i osobistym. To spojrzenie na sytuacje, które zaistnieją tylko w mroku.
Dominik Więcek – ur. w 1992. Absolwent Wydziału Teatru Tańca PWST w Krakowie, stypendysta Folkwang Universitat der Kunste w Essen. Występował m.in. w spektaklach „Ubu król, czyli Polacy” w reż. Jerzego Stuhra, „Working title: Ego” w chorografii Jeans’a van Daele’a, „Kocham tylko i wyłącznie całym sercem nie-rozłącznie Magdalenę” w choreografii Jacka Łumińskiego, „Inaria” w chor. Giorgia Maddamma. Współpracując z Krakowskim Teatrem Tańca występował w spektaklu „Nesting” w choreografii Idana Cohena, „My/wy”, „Glamour” oraz „Estra & Andro” w choreografii Eryka Makohona. Z Niemiecką grupąBodytalk (Yoshiko Wakki, Rolf Baumgart) współtworzył spektakle „Solidaritot” „Shahin Najafi & Guests”, „Still Leben”. W latach 2016 -2019 tancerz Polskiego Teatru Tańca w Poznaniu, gdzie występował w całym repertuarze. Tworzy autorskie spektakle i chorografie. Między innymi wielokrotnie nagradzane w Polsce i w Europie solo „Dominique”. Współtworzył spektakl „Musica Posthumana”. Jest autorem chorografii do spektaklu „Ach, jakże godnie żyli!” w reżyserii Marcina Libera. Razem z Dominiką Wiak, Danielą Komęderą – Miśkiewicz oraz Moniką Witowską stworzył spektakl ’Sticky Fingers Club’. Aktualnie razem z Michałem Przybyłą tworzy Direct Message Collective, w ramach którego powstał nagradzany spektakl „Bromance”, oraz „Animalia”. Jest stypendystą Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Zajmuje się fotografią mody i pracuje jako stylista.
——————————————————————————————————————
Wszelkie pytania związane z projektem i regulaminem należy kierować pod adres e-mail: [email protected]
——————————————————————————————————————