Przemysław Branas
ZASALANIE
Kurator: Przemysław Chodań
18 września 2015 / plaża wschodnia / performance
W pracy Przemysława Branasa erotyzm to połączenie élan vital oraz popędu śmierci, zaś wysiłek fizyczny jest metodą zapomnienia o sobie, techniką zmiany stanu świadomości, w którym zanika podziała na podmiot, przedmiot oraz wykonywane działanie. Poprzez fizyczność, pot i zmęczenie oddziałujemy na umysł, uzyskujemy stan ducha opisywany przez mistyków oraz każdego, kto potrafi zatracić się w działaniu. Granice tożsamości ulegają rozmyciu, podobnie jak podział organiczne/nieograniczne, ożywione/nieożywione.
Bryła soli może symbolizować zniesienia podziału zewnętrze/wewnętrzne. Obecna w pocie, łzach oraz w nasieniu, jest produktem emocji wynikających nie tylko z wzniosłych uniesień lecz również cierpienia i przemocy, manipulacji.
Poprzez fizyczność i erotyzm wyrażać się może tęskna za rajem i doświadczeniem „wewnętrznego światła” odgrywającego, jak przypomina Mircea Eliade, zasadniczą rolę zarówno w mistyce indyjskiej jak i mistycznej teologi chrześcijańskiej. Bryła soli może być również interpretowana jako magiczny kamień, który działaniach znachorów i ekstatyków symbolizuje „skrzepnięte światło”
Działanie Przemysława Branasa przypomina rytuały ofiarne oraz rytuały przejścia. Funkcją tych pierwszych jest utrzymanie i potwierdzenie porządku rzeczy, utrzymanie cyrkulacji energii, drugie zaś służą inicjacji w nową fazę życia oraz w śmierć. Głównym nośnikiem energii jest tutaj seksualność będąca potwierdzeniem obecności, trwania oraz wyrazem popędu śmierci, pragnienia nieistnienia.
