Pamela Leończyk / White Noise / within the artist residence
Pamela Leończyk
White Noise
within the artist residence
Opening on-line
16.09.2020 / 6 p.m.
Centre for Creative Activities / ul. Gen. Zaruskiego 1a / Ustka
Pamela Leończyk / „Biały szum" – Wernisaż on-line w ramach rezydencji artystycznej w Centrum Aktywności Twórczej Ustka.—W najnowszej realizacji „Biały szum” Pamela Leończyk porusza problemy kryzysu klimatycznego tworząc kameralną opowieść o wodzie i prawdopodobieństwie stopniowego zanikania dostępu do niej. Tematy dotyczące ekologii i antropocenu są aktualnie eksplorowane przez wielu artystów tworzących post – apokaliptyczne narracje. Ale to przecież artyści przyjmując role antropologów i aktywistów, powinni sięgać po niepokojące i aktualne tematy, wizualizować tezy naukowe nawet jeśli odzew ze strony widza będzie skazany na potencjalną porażkę. Coraz częściej dostrzegalny jest zwrot w myśleniu o środowisku, ale nie w działaniach na jego rzecz. Kryzys klimatyczny jest problemem definiującym współczesność, a aktywna lub bierna postawa artysty wobec niego może mieć również charakter polityczny. Projekt „Biały szum” powstał w Centrum Aktywności Twórczej w Ustce w ramach programu rezydencji artystycznych. Był kontynuacją rozpoczętej pracy artystki nad tworzeniem spacerów po wirtualnej rzeczywistości jako jedynym możliwym kontakcie z naturą w niedalekiej przyszłości, u progu zagłady klimatycznej. Koncepcja projektu powstała w czasie skupienia uwagi mediów na niebywałej skali pożarach w Australii i pierwszych symptomach rozprzestrzeniania się epidemii Covid-19. Artystka zaczęła snuć tezę o potrzebie bycia przygotowanym na najgorsze, z perspektywy człowieka będzie to brak dostępu do wody pitnej. Pamela Leończyk jest reżyserką teatralną. Tematami które ją interesują są odmienność i oddanie głosu wykluczonym i zapomnianym. Artystka wychodzi poza ramy specyfiki teatru szukając środków wyrazu wśród sztuk wizualnych. Tworzywo jakim są aktorzy zamienia na materię martwą. Głównym bohaterem jej realizacji jest woda, a konkretniej wyobrażenia o niej wywołane sztucznie jako substytuty wspomnień. To światło nadaje jej właściwości i specyfikę. Jednym z elementów realizacji jest film przedstawiający topniejącą kostkę lodu. Proces zachodzi bardzo powoli, ale z perspektywy globalnej jednak za szybko. Filmowi towarzyszą zapisy rozmów z mieszkańcami Ustki i turystami o przyszłej formie świata bez wody. Odkrywamy jej bogactwo, gdy powoli ją tracimy i może stać się dla nas coraz bardziej destrukcyjna. Tereny nadmorskie mogą niebawem zostać zalane w wyniku topnienia lodowców, a wieczna zmarzlina uwolnić do atmosfery ogromne pokłady dwutlenku węgla i nieznanych patogenów. Instalacji towarzyszą obiekty będące gipsowymi odlewami fragmentów ciała artystki pokrytymi brokatowym popiołem. Przypominają odlewy ciał ofiar wybuchu wulkanu w Pompejach przedstawiające pozy w momencie katastrofy. Artystka ukazuje podobne grymasy twarzy, ale w tym przypadku dodaje element estetyzacji. Projekcja morza z wymownym tekstem „Popatrz na twarz w tafli wody” zmusza do refleksji nad dalszym stanem naszej planety. Przestrzeń white-cube’a napełniona została opowieściami o wodzie, ale bez wody. Biały szum jest cichym, jednostajnym dźwiękiem przestającym być słyszalnym przez swoją powtarzalność i częstotliwość występowania. Artystka porównuje go do procesu rozprzestrzeniania się wielokrotnie powielanej informacji o zagładzie związanej ze zmianami klimatycznymi. Informacje są tak często powtarzane przez naukowców w mediach, że w konsekwencji ludzie banalizują je i przestają słuchać. Topniejące lodowce są odległe. Stojąc na brzegu morza i parząc w dal dostrzegamy piękno zachodu słońca, a nie możliwość zalania w wyniku podnoszenia się poziomu oceanów. Artystka zastanawia się czemu ludzkość wiedząc o katastrofie klimatycznej nie stara się jej zapobiec i nie myśli o przyszłości następnych pokoleń. Ludzie dążąc do rozwijania swoich zdolności i umiejętności, przekraczania kolejnych granic zapominają, że najważniejszą substancją jest woda, coś czego istnienie zawsze było oczywiste. Realizacja Pameli Leończyk przypomina cykl prac Olafura Eliassona „Ice Watch” („Lodowy zegar”) polegający na ustawianiu w różnych miejscach publicznych ogromnych brył topniejącego lodu i oczekiwaniu na ich zniknięcie. Artystka pokazuje nam podobne projekcje, ale z komentarzem ludzi, których nadchodząca katastrofa najprawdopodobniej dotknie bezpośrednio.Weronika Teplicka—Pamela Leończyk – reżyserka, performerka, autorka instalacji performatywnych. Studiuje reżyserię teatralną na warszawskiej Akademii Teatralnej. Absolwentka Wiedzy o Teatrze oraz Performatyki Przedstawień na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Stypendystka Laboratorium Nowego Teatru organizowanego przez Teatr Nowy Proxima w Krakowie. Laureatka Stypendium Twórczego Miasta Krakowa 2020. Laureatka Międzynarodowego konkursu na realizację instalacji artystycznej ANIMATUS. Rezydentka programu „Doświadczanie zmysłami” organizowanego przez Centrum Sztuki Współczesnej „Łaźnia”. Jej prace artystyczne były pokazywane podczas festiwalu FIST w Belgradzie. Jej spektakl “ciało proces” został nagrodzony Grand Prix na Ogólnopolskim Festiwalu Teatrów Niezależnych OFTeN. Spektakl „Mironlandia” z udziałem Powstańców Warszawskich, który reżyserowała w tandemie z Aleksandrą Skorupą został zakwalifikowany do festiwalu The Best Off na najlepszy spektakl nieinstytucjonalny. Uczestniczyła w projektach międzynarodowych organizowanych przez Platform European Theater Academy w Cesis (Łotwa), gdzie zrealizowała spektakl site-specific “Free the monument”. W Salzburgu we współpracy z grupą reżyserów europejskich przygotowała spektakl “Poor Rich Europe”. Laureatka stypendium artystycznego Prezydenta Miasta Suwałki. —Zrealizowano w ramach rezydencji artystycznejBałtycka Galeria Sztuki Współczesnej / Centrum Aktywności TwórczejUstka 2020
Opublikowany przez Bałtycka Galeria Sztuki Współczesnej Wtorek, 15 września 2020
“White Noise” continues the series of artistic projects addressing the current ecological crisis, climate change and human impact on the environment. It is an attempt to give centre stage to nature. During the residency, I will focus on the theme of water. Today, Poland and the whole world face the threat of a dramatic climate change resulting from global warming and the progressive drying of groundwater, lakes and rivers. I will create a performative installation composed of digitally processed sounds and images of water. The viewer will be surrounded by the sounds of waves and seabirds, as well as images of water, sky, light and shadows. The narrative which I intend to create will be largely based on light impression. This aural-visual space will also encompass a number of recordings of interviews with the citizens of Ustka. I plan to create a discussion platform for tackling the growing crisis of water management in Poland. Water may soon become a luxury product. Can we imagine the future of Poland with a limited access to water whose price would exceed that of petrol?
Pamela Leończyk is a film director, performer, creator of performative installations. She currently studies theatre directing at the Academy of Dramatic Arts in Warsaw. She holds a degree in Theatre Studies and Performatics at the Jagiellonian University in Kraków. She has won a scholarship of the Laboratory of Nowy Teatr organized by Teatr Nowy Proxima in Kraków, the Creative Scholarship of the City of Kraków 2020, and the international competition for the artistic installation ANIMATUS. She has participated in the residency program “Sense perception” which was organized by the Centre for Contemporary Art “Łaźnia”. Her works have been shown at the FIST festival in Belgrade. Her performance “The Body Process” was awarded the Grand Prix at the National Festival of Independent Theaters OFTeN. The show “Mironlandia” with the participation of Warsaw Insurgents, which she directed in tandem with Aleksandra Skorupa, was selected for the Best Off Festival in the category of the best non-institutional performance. She has participated in international projects organized by the Platform European Theater Academy in Cesis (Latvia), where she made a site-specific performance “Free the Monument”. She prepared the play “Poor Rich Europe” in cooperation with a group of European directors in Salzburg. She is also the winner of the artistic scholarship of the Mayor of Suwałki.