WYKŁAD
z elementami prezentacji multimedialnej
Kiedy „ja” staje się kłączem –
– symulakry, awatary i klony tożsamości w cyberkulturze i sztuce sieci.
Prowadzenie: ad. dr Roman Lewandowski
16.01.2019 / g. 12.00
Galeria Kameralna / ul. Partyzantów 31a / Słupsk
wstęp wolny
Kiedy u schyłku lat 60. Guy Debord zwrócił uwagę na zapośredniczenie ludzkiego doświadczenia oraz postrzeganie rzeczywistości przez pryzmat środków masowego przekazu, nikt nie miał już wątpliwości, że jesteśmy „społeczeństwem spektaklu” i pogrążamy się w fikcjonalizacji i iluzoryczności „globalnej wioski”, której podwaliny stworzyła sieć telewizji a umocnił ją jeszcze bardziej Internet. Rozwój współczesnych technologii sprawia jednak, że kwestią nie tak odległej przyszłości stanie się być może – jak sugeruje Donna Haraway – nowa wersja istoty humanoidalno-cybernetycznej – post-genderowe połączenie człowieka i maszyny, w którym nie znajdujemy już kastracyjnych i fetyszystycznych traum ani tęsknoty za utraconą podmiotowością. Współistnienie w cyberprzestrzeni wiąże się również ze stopniowym ogałacaniem z materialności ciał, które jednak – jak zauważa Hal Foster – „zostają naznaczone, często brutalnie, wedle rasowych, seksualnych i społecznych różnic. W ten sposób dochodzi do połączenia wyobrażonych efektów spektaklu, opisywanego przez Deborda, z neuronalnym usieciowieniem mediów, o którym pisał McLuhan.”. W konsekwencji tożsamość – za pośrednictwem komputerów i nowych mediów – może okazać się sumą negocjowanej i dystrybuowanej obecności, czego egzemplifikacjami we współczesnym kinie są m.in filmy Davida Cronenberga, a na obszarze sztuk wizualnych i performatywnych prace Stelarca, Piotra Wyrzykowskiego czy kolektywów Jodi.org i TechnoSpher.
