Iwona Rozbiewska
Hedrokonstrukt
w ramach rezydencji artystycznej
Kuratorka / Weronika Teplicka

Wernisaż
22.06.2022 / 17.00

Wystawa
23 – 28.06.2022
Centrum Aktywności Twórczej w Ustce / ul. Zaruskiego 1a

Tytułowy „Hedrokonstrukt” to zestawienie fragmentów dwóch słów trafnie opisujących moje prace. Zarówno wielościan (polyhedron) jak i konstrukt to rzeczy dobrze rozpoznawalne w moich dziełach. Elementem łączącym wszystkie prace, wydające się być tak różne, to wątek spirali. Biorąc pod uwagę moje obecne skupienie na temacie idylli, a także aktualność tego tematu, eksplorowałam temat utopii, sztuczności i niedostępności tego stanu. W tej pracy chciałam nie tylko rozwinąć „utopijny” obiekt „Hedrokonstrukt”, ale przede wszystkim pokazać ujawniający się absurd i ironię. W czasach ciągłego rozwoju nowych technologii, wszechobecnej sztucznej inteligencji i próbie osiągnięcia ostatecznego spełnienia, to do czego dążymy i co wydaje się celem współczesnego społeczeństwa jest w istocie kwintesencją sztuczności. Wynikiem badań będą obiekty i instalacja artystyczna, co pragnę pokazać lokalnej społeczności na wystawie podsumowującej rezydencję. (Iwona Rozbiewska)

Podczas rezydencji artystycznej w Centrum Aktywności Twórczej w Ustce Iwona Rozbiewska realizowała projekt „Hedrokonstrukt”. Jest to dalszy etap poszukiwań artystki związany z tworzeniem obiektów inspirowanych designem, ale pozbawionych funkcji użytkowych. Podobnie jak tytuł projektu złączony z fragmentów dwóch słów: polyhedron (wielościan) i konstrukt (wytwór umysłu złożony ze spójnych, ale skomplikowanych elementów) tak artystka odnosi się do budowania instalacji z odrębnych części konstruując całość ekspozycji w trakcie jej trwania.

Artystka pracuje w drewnie, glinie, metalu inspirując się przedmiotami codziennego użytku, pozornie nieznaczącymi, ale powszechnie używanymi. Wyciągając z nich esencję i syntetyzując je, sprawia, że ich konkretna forma zmienia się w abstrakcyjną. Artystka dąży do pokazania momentu zawieszenia, elementu granicznego oscylującego pomiędzy przeciwległymi stanami. Konfiguruje obiekty do nowej roli, tworzy nowe znaczenia odbierając i nadając im nowe właściwości. Zmiana funkcji użytkowej na nieużytkową powoduje odwrócenie przyzwyczajeń przenosząc nowe idee na znajome struktury. Odwrócenie znanego porządku może doprowadzić do mentalnego „cofnięcia się w czasie” przypominając różne wycinki zarejestrowanych zmian znanych przedmiotów i scalając je w jedno. Iwona Rozbiewksa stwarza wizję oglądania składowych świata w równoległej rzeczywistości.

Konstrukcje składające się z drewnianych brył o różnej wielkości, nie złączone na stałe dają możliwość zmian, bycia układanymi w różne konstelacje. Artystka zakłada transformacje składowych wystawy w trakcie jej trwania, wydłużając proces pracy nad dziełem sztuki. Dodając i odejmując poszczególne elementy struktur szuka dla nich odpowiednich współrzędnych w przestrzeni, wzmacniając jednocześnie performatywność założenia. Jedynym stałym elementem ekspozycji staje się centralny, kulisty obiekt wykonany ze szkliwionej ceramiki. Tworząc formę zainspirowaną umywalką – zbiornikiem wodnym artystka sugeruje dominację wody nad architekturą. Przez pokazanie naczynia stara się objąć i uporządkować idee związane z pojęciem wody. Pozostałe elementy konstrukcji posiadają podwójne funkcje: dzieła sztuki, a zarazem elementu ekspozycyjnego. Podobnie jak ceramiczne płytki z odciskami płyt chodnikowych w Ustce zawierają ideę miejsca, w którym powstały. (Weronika Teplicka)

Iwona Rozbiewska – współczesna, polską artystka. Ukończyła studia artystyczne na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie i Monachium. Niedawno uzyskała tytuł doktora sztuk plastycznych na Akademii Sztuki w Szczecinie. Jest laureatką Gilbert Bayes Award 2022 przyznawanej przez The Royal Society of Sculptors w Londynie. Otrzymała szereg stypendiów artystycznych, grantów i rezydencji, m.in. w Finlandii, Argentynie i Holandii, a także z Akademie der Künste w Berlinie (2021); Erwin und Gisela von Steiner-Stiftung, Monachium (2019/20); SEA Foundation w Tilburgu i Mondriaan Fund (2018); Instytutu Adama Mickiewicza w Warszawie; oraz Stypendium Erasmus na Akademie der Bildenden Künste w Monachium (2011/12); Stypendium naukowe Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, Wydział Wzornictwa Przemysłowego (2009/10). Jej prace były wystawiane na wystawach indywidualnych i zbiorowych, w kraju i za granicą. Obecnie mieszka i pracuje pod Warszawą i niedaleko Monachium.

Zdjecia / Krzysztof Tomasik

Autorka otrzymała stypendium
z Funduszu Popierania Twórczości Stowarzyszenia Autorów ZAiKS