You are currently viewing EMRAH GÖKDEMIR – SĄ REKINY, KTÓRE PISZĄ MIŁOSNE LISTY DO CIENI SAMOLOTÓW SPADAJĄCYCH DO MORZA – JEDEN SPOŚRÓD NICH TO JA.

EMRAH GÖKDEMIR – SĄ REKINY, KTÓRE PISZĄ MIŁOSNE LISTY DO CIENI SAMOLOTÓW SPADAJĄCYCH DO MORZA – JEDEN SPOŚRÓD NICH TO JA.

EMRAH GÖKDEMIR
SĄ REKINY, KTÓRE PISZĄ MIŁOSNE LISTY
DO CIENI SAMOLOTÓW SPADAJĄCYCH
DO MORZA – JEDEN SPOŚRÓD NICH TO JA.

 

Wernisaż
8 stycznia 2015 / g. 17.00

Baszta Czarownic

wystawa będzie czynna do 20 lutego 2015

Dokumentacja

[EasyGallery key=’3′]

Jadę z oddali i przyjeżdżam z oddali. Nie wiem, dlaczego to czynię. Wydaje się, że po prostu nie mam innego wyboru. Teraz jest wielką przyjemnością każdego ranka pić kawę w domu u boku mojej matki. Ale uwodzi mnie smak uporu.
Jestem gawędziarzem. Moje najlepsze opowieści mówię do tego, co jest daleko. Opowiadam moje kłamstwa wodzie. Jestem zakochany w drzewach. Pewnego razu pogniewałem się na Ciebie. Zacząłem pisać dziennik w językach, których nie znam, i którymi nigdy z Tobą nie rozmawiałem.

      Emrah Gökdemir – urodził się w 1984 w Antakyi (Turcja). Jest malarzem, twórcą wideo, projektantem graficznym i performerem. Członek artystycznego kolektywu A77, założonego w Antakyi w 2005 r., tworzącego na wsi i należącego do Trzeciego Świata. Gökdemir w 2010 r. pracował jako kierownik produkcji na 2. Międzynarodowym Antakya Biennale. Jest jednym z założycieli AGÜSAD/ Stowarzyszenie Sztuki Współczesnej Antakya, które zostało założone w 2011 r. przez młodych współczesnych artystów mieszkających w Antakyi. Prezentował swoje prace zarówno w kraju (na pokazach sztuki w Stambule i innych miastach tureckich), jak i za granicą (Polska, Niemcy, Wielka Brytania, Ukraina). W 2012 r. organizował festiwal „Bedesten”, gdzie był koordynatorem projektu wraz z Polskimi artystami w Antakyi, w zespole menedżerów kultury w ramach programu wymiany pomiędzy Turcją a Unią Europejską. Odtąd ma bliskie związki z Polską, gdzie spędza połowę swojego życia. Jest członkiem artystycznej grupy Çekmece (razem z Pawłem Korbusem i Marią Wrońską. Od 2 lat współpracuje na obszarze etnologii z dr Yaelem Navaro-Yashin z Uniwersytetu Cambridge i prowadzi badania antropologiczne w mieście Antakya. Interesuje się problematyką społecznej tożsamości, prywatnych i indywidualnych biografii, socjologią życia codziennego, równouprawnieniem płci i recepcją tych tematów w ramach „etyki społecznej”. Próbuje wyodrębnić te kody, które są konstytuowane przez społeczeństwo, oraz jak wpływają one na poszczególne jednostki w grupie. W konsekwencji – jego twórczość artystyczna kształtuje się wokół koncepcji „Ja” – rozumianej jako skorupy pokrywającej ideał ludzkiej osobowości w społeczeństwie zdominowanym przez mężczyzn. Idąc za tym rozumieniem, całe jego życie jest procesem, który zapisuje i ocala dzięki sztuce. I w nim szuka rozwiązań dla swojego życia. Jest to jego indywidualna terapia. Dlatego sztuka stwarza mechanizmy obronne i daje mu prawo do robienia tego, co robi.

Dodaj komentarz