Andrzej Wasilewski, Maria Wasilewska „Zapętlenie”

wernisaż: 23 marzec 2012
Baszta Czarownic 

wystawa będzie czynna od 23 marca do 14 kwietnia 2012 r.

Baszta Czarownic, Słupsk, al. F. Nullo 8

Multimedialna wystawa inspirowana nauką, w której odzwierciedlają się przemiany i problemy dzisiejszego świata. Autorami projektu jest rodzeństwo. Oboje studiowali na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Maria Wasilewska tworzy instalacje przestrzenne oraz świetlne, natomiast Andrzej Wasilewski używa wyświetlaczy led-owych, ekranów LCD instalowanych rzeźbiarsko, kłębów kabli, którymi rysuje na podłogach galerii. Często swoje prace prezentują na wspólnych wystawach, ale mają również na swoim koncie liczne wystawy, w których występowali indywidualnie. Ich instalacje można było podziwiać w wielu miastach Polski oraz zagranicą (w Szwecji, Niemczech, Japonii i Francji).

Wiele spośród powstałych w ostatnich latach prac Marii Wasilewskiej tworzy własną czasoprzestrzeń. To, co dystynktywne dla artystycznej procedury i praktyki artystki, to narastające z projektu na projekt minimalistyczne podejście i asceza przedsięwziętych środków. Jeśli nawet w niektórych realizacjach zdarzają się ozdobniki, to nigdy nie jest to „perwersja” rokoka. Dzieło jest bowiem zawsze u Wasilewskiej kontekstualnie powiązane z miejscem. Artystka uwzględnia jego przeszłość, stan obecny oraz potencjał. Taki rodzaj myślenia wymaga spojrzenia na architekturę (przestrzeni wystawienniczej oraz dzieła) także w kategoriach archeologii i futurologii. Wasilewska testuje w nich zarówno swe osobiste fantazmaty jak potencje medium i miejsca. W ten oto sposób w jej sztuce – podobnie jak w Anemic Cinema Duchampa – spotykają się iluzja z deziluzją, fizyka z metafizyką bądź – jak w liście płac Kosutha – socjologia z polityką.

Roman Lewandowski

Andrzej Wasilewski uprawia w pełni autonomiczną sztukę, której głównym tropem jest wielokierunkowa percepcja i krytyka współczesnej rzeczywistości. Znakiem rozpoznawczym sztuki Wasilewskiego jest technologiczna forma (instalacje złożone z dziesiątek kabli, monitorów, wyświetlaczy i mechanizmów), przekazująca humanistyczne treści o moralizatorskim przesłaniu (politycznym, społecznym, ekologicznym, katastroficznym). W tak konstruowanym przekazie estetyka globalnej kultury – masowej i niszowej – stanowi nieodłączną składową. Wszechobecna popkultura przetworzona i złożona „od nowa”, w pracach Wasilewskiego nabiera złowieszczego wymiaru. Stanowi też impuls do autorefleksji artysty, który, niemal w każdej pracy, stawia pytania o sens pracy artysty, powielania obrazów i twórczej replikacji. Dlatego, m.in., jego realizacje mają zawsze bardzo osobisty charakter, co w połączeniu z ich kulturowym i teoretycznym zapleczem składa się na skomplikowaną interpretacyjnie, autoironiczną a zarazem efektowną formalnie sztukę. Jednym z najważniejszych wyróżników twórczości Andrzeja Wasilewskiego jest krytyka i dekonstrukcja kultury masowej, rozumianej jako zbiorowa umowa, iluzja, a nawet kłamstwo. W pracach Wasilewskiego przybiera ona postać fałszywej maski kręgu zachodniej cywilizacji, którą artysta zdziera. Artysta tropi jej „fałszerstwa” za pomocą cytatów z oficjalnej ikonografii mediów oraz różnych obszarów przez wysoką kulturę, czy politycznie poprawne media, negowanych lub ignorowanych (gry komputerowe, estetyka subkultur, anarchizm). Często wszystkie te tematy dopełniają się, tworząc wielopoziomową opowieść o współczesnym świecie.

Przemysław Jędrowski