Ewa Zarzycka MAŁE ROZDZIAŁY O DUŻYM ZNACZENIU (wszystko jak dawniej lecz na nowo opisane) Bałtycka Galeria Sztuki w Ustce 25 styczeń - 2 marzec 2008

Ewa Zarzycka ukończyła studia we wrocławskiej PWSSP ( obecnie ASP ) w 1978 roku, mieszka w Lublinie i czasem w Kazimierzu Dolnym. Z tytułów jej licznych wystąpień i realizacji w wielu miejscach sztuki w Polsce ułożyć można zarys intrygującego eseju łączącego powagę i intelektualną dociekliwość z postawą ironicznego dystansu.

"Najnowsza wystawa Ewy Zarzyckiej na pierwszy rzut oka może wydawać się rodzajem wizualnej i filozoficznej medytacji nad tym, co intymne i kameralne. Jednak to, co ukazane jest w skali mikro, jest także odpowiednikiem makro-rzeczywistości. Przedmioty i obrazy - dzięki swej symboliczności oraz odpowiedniej kontekstualizacji, pozyskują uniwersalny wymiar. Artystka prezentuje w galerii swoje miejsca pracy i codzienne rekwizyty, którym towarzyszą rysunki, mapy, wykresy i globusy. Domowa atmosfera wystawy odbija personę i artystkę, ale też uwidacznia sieć relacji jakie nawiązuje ona z bliskimi i ze światem. Projekt Ewy Zarzyckiej ma również tę zaletę, że wartościuje sztukę jako jeden z uprzywilejowanych dyskursów, bo dysputa może być wiedziona zarówno w języku nauk ścisłych jak i w alfabecie najprostszych emocji towarzyszących nam w rozmowie przy stole. W ten oto sposób 'małe rozdziały' konstruują narrację o 'dużym znaczeniu'."

Roman Lewandowski

"Performances Ewy Zarzyckiej to swoiste opowieści o sztuce. Składają się z rozważań związanych z powstawaniem sztuki, zawierają dociekania o postawach ludzi sztuki, o ich wątpliwościach i decyzjach. To rodzaj myślowej wędrówki po obszarze między sztuką a potocznym życiem, przenikniętej fascynacją procesem refleksji nad sztuką. Ewa Zarzycka posługuje się w swoich opowieściach wykresami, planami i przestrzennymi modelami o ujmującej prostocie. Przywołuje ponadto zarówno rzeczywiste fakty, jak i elementy fikcji, uwypuklające podskórną wymowę tych faktów. jest to rodzaj komentarza do twórczości własnej i innych artystów, prowadzonego pośród licznie zgromadzonych przedmiotów i ręcznie pisanych tekstów, stanowiących w sumie lekko ironiczną inscenizację 'warsztatu pracy' artysty. Ze wszystkich tych elementów, jak z kart w trakcie składania pasjansów, buduje układy pojęć i refleksji przenikniętych dążeniem do prawdy i autentyczności"

Grzegorz Borkowski

Wybrane wystawy indywidualne:

• "O potencjalności" ( 1983, Pielgrzymka Artystyczna, Łódź )
• "O przystosowaniu" ( 1984, Zakład nad Fosą, Wrocław )
• "Mózg nie służy do myslenia" ( 1984, BWA Lublin, Sympozjum Nurt intelektualny w sztuce po II wojnie światowej ) z Tomaszem Dobrzyńskim
• "Kobieta lat 130 - 140 lecz ciągle jeszcze piękna" ( 1984, Strych, Łódź )
• "Kardynał i Grubaska - twórcy kultury narodowej" ( 1985, film, STK, Łódź ) z Tomaszem Dobrzyńskim
• "Kiedys chciałam być malarką" ( 1986, Skoki k/Poznania )
• "Rozmowy w bibliotece... albo kłopoty z 18 - letnią córką" ( 1989, Lochy Manhattanu, Łódź )
• "Utrzymanie pozycji artstycznej" ( 1989, Sztuka jako gest prywatny, BWA Koszalin )
• "Proszę sobie wyobrazić 7 monitorów" ( 1990, Wideoperformance, Muzeum Kinematografii, Łódź )
• "Przestałam rozumieć to co robię" ( 1991, Centrum Sztuki Współczesnej, Warszawa )
• "Laboratorium a pozór efektu końcowego" ( 1993, Ośrodek Działań Plastycznych< Wrocław )
• "Ewa Z. we Wrocławiu stolicy prehistorii sztuki pojęciowej - jako przykład artstki stojacej wobec koniecznosci postawienia słupa milowego, a obowiazkiem bycia rozwibrowanym intelektualnie procesem" ( 1993, Galeria Miejska, Wrocław )
• "Obowiazki i przywileje artystów" ( 1994, Galeria Labirynt 2, Lublin )
• "Jestem artystką mówiacą, piszącą oraz... ( 1994, 15 - lecie Galerii ON, Poznań )
• "Prezentacja jako przerwa w istocie procesu twórczego" ( 1994, Moje Archiwum, Koszalin )
• "Wciąż to samo" ( 1998, Labirynt 2, Lublin )