"Witaj, życie! Po raz milionowy wyruszam na spotkanie prawdziwego doświadczenia, by w kuźni duszy swej wykuć nie urodzone jeszcze sumienie swej rasy."
- James Joyce Portret artysty czasów młodości
Celem warsztatu jest próba kreacji zdarzeń i doświadczeń artystycznych z naciskiem na wzmacnianie bycia w głębokim poczuciu „Tu i Teraz” wobec dychotomii duszy i ciała, rozumu i uczuć, sacrum i profanum. Uruchamianie ciała – ćwiczenia na kontakt z partnerem i grupą, opisywanie i wpisywanie się ciałem w wybrane miejsca. Ćwiczenie alternatywnego bycia w mieście, osobiste odczytywanie przestrzeni fizycznej i społecznej.
Projekcje zaplanowane są w 10 miastach Polski (Białystok, Bytom, Cieszyn, Lublin, Łódź, Koszalin, Toruń, Sanok, Ustka, Zielona Góra) i będą się dobywać przez cały 2009 rok.
Pokaz został ułożony jako wydarzenie prezentujące różnorodność postaw twórczych. Jest ciekawą propozycją przedstawiającą różne możliwości pracy z filmem i szerokie spektrum poruszanych tematów. Artyści prezentują bogaty zespół środków w podejściu do medium filmowego, widać to choćby w zróżnicowanej technice stosowanej przez zaproszonych przez Fundację No Local twórców. Podczas gdy Wilhelm Sasnal kręci na taśmie 16 mm, Agnieszka Brzeżańska używa do tworzenia filmów telefonu komórkowego, a Tomasz Kozak korzysta z techniki fund footage.
Ciekawi nas to, na jak wiele sposobów artystki i artyści o zbliżonych doświadczeniach pokoleniowych poruszają podobne tematy - np. jak można opowiadać o swoim otoczeniu, środowisku pokazują filmy Ani Niesterowicz "HH" i Agnieszki Brzeżańskiego "WARSZAWA DLA AMATORA". Pierwszy to opowieść o subkulturze hip hopu, opowiadana jej własnym meta-językiem, a drugi to pełna humoru gra z figurą turysty w wykonaniu Marka Raczkowskiego.
Projekt ART IN CIEMNA, wychodzi naprzeciw wzrastającemu zainteresowaniu video-artem, umożliwiając publiczności regularny kontakt z tą formy sztuki. W przeciwieństwie do malarstwa, rzeźby czy instalacji łatwo dostępnych, dzięki katalogom i dokumentacjom fotograficzną, możliwości dotarcia do konkretnych prac wideo jest znacznie mniej.
Artyści: Agnieszka Brzeżańska, Anna Niesterowicz, Wilhelm Sasnal, Tomek Kozak, Karolina Kowalska, Ola i Dorota Buczkowskie.
Kuratorki: Małgorzata Mleczko, Patrycja Musiał / Fundacja No Local
Lech Majewski - urodzony w 1953 roku w Katowicach polski reżyser filmowy, scenarzysta, scenograf, producent, pisarz, poeta oraz autor wideoartów. Niektóre jego dzieła powstawały za granicą lub w kooperacji z reżyserami i producentami zagranicznymi. Na jego filmografię składają się: Lot świerkowej gęsi (1987), Ewangelia według Harry'ego (1993), Wojaczek (1999), Angelus (2001) i Ogród rozkoszy ziemskich (2003).
Postać, człowiek-bryła, nosiciel- idzie, pełznie miastem. Idzie ulicą, dąży we własnym kierunku, tańczy własny taniec, niesie bagaż – bryłę – balast – rzeźbę. Porusza się oszczędnie, minimalistycznie ale wchodzi w interakcje z przechodniami, publicznością, wpisuje się w architekturę i życie miasta.
Działanie jest otwarte na przypadek, ukierunkowane ku ludziom i działaniu ale postać funkcjonuje w kanale poza głównym nurtem – pełznie na styku chodników i fasad, w miejscach gdzie wiatr nawiewa śmieci. Może wejdzie do fontanny, może do kościoła, może przejedzie się tramwajem.
Postać nic nie widzi. Czuje, słucha, jest obecna.
Tancerz performer reaguje, improwizuje.
Tancerz- ODMIENIEC
jednostka oderwana od całości, umiejscowiony w pokoju-rzeźbie
owinięty w kokon, nosi uniform ochronny; stworzona bariera jest częścią jego samego, jak część ciała, jak część świadomości, mutacja; manifest Ja, przesłanie-przeniesienie;
paradoksalnie umiejscowiony, ma kontakt; funkcjonuje na manowcu rzeczywistości;
Tancerz ZAKAŻONY
inny; pięknie cuchnący dziwoląg o egzotycznej urodzie; zainfekowany światem; świadomy rzeczywistości, tańczy z naroślą taniec życia, nosi narośl, która jest (w)nim;
Tancerz CZUJĄCY
jest paradoksalną częścią rzeczywistości; w interakcji ze światem zewnętrznym, jest tricksterem; dotyka, postrzega świat, nie hamuje uczuć, poddaje się własnym impulsom; poddany samemu sobie, trwa, tańczy, reaguje, wychodzi na spotkanie z przypadkiem, wystawia się, łamie zasady, jest punktem w cyklu tworzenia i niszczenia; piękny dziwoląg, odstępuje od reguły, wytrąca z bezwładności;
Nie ma aktorów, nie ma sceny, nie ma spektaklu, światła nie zapalają się i nie gasną;
Działanie trwa około czterech godzin w przestrzeni miasta niezależnie od warunków atmosferycznych.
Marek Kuś urodził w 1962 r. w Rzeszowie. Studia odbywał na Wydziale Wychowania Plastycznego Filii Uniwersytetu Śląskiego w Cieszynie w latach 1983-1990. Dyplom uzyskał w pracowni prof. Jerzego Wrońskiego w 1990 r. Dyrektor BWA w Katowicach. Organizator wystaw, międzynarodowych spotkań i konferencji programowych, promotor sztuki. W swojej twórczości od ponad dwudziestu lat z niezłomną konsekwencją zapisuje kolejne artystyczne powierzchnie znakiem - modułem człowieka w przestrzeni, który konotuje myśl jego poczynań w stronę jak najszerzej pojętej tematyki człowieka, odnosząc się do czasu absolutnego.
USTKA - to moje wakacje , moje dzieciństwo, zakopane w piasku wydm, w zapachu wędzonych ryb,
świeżych bułeczek, odgłosów sztormu, zimnej wody i gorącego słońca.
W latach 1950- 1963 spędzałam tam regularnie dwa miesiące letnich wakacji. To najintensywniejsze wspomnienia z tamtego czasu , kiedy nocny pociąg wyruszał z Poznania do Słupska, a potem przez lasy Mokrzycy pędził z szumem nad morze - do Ustki.
A tam już czas się odmieniał i przez dwa miesiące wszystko było tajemnicze i inne. Dlatego właśnie tutaj zdecydowałam się na pokazanie / SZTUKI ŁATWEGO WYBORU/ z 2006, poszerzonej o Bałtycki epizod...
Właśnie ta praca posiada najwięcej odniesień i cytatów z mojego prywatnego życia. Moich podróży, wystaw, tańców, śpiewów ,wspólnego jedzenia , obecności przyjaciół i ich dzieci, ludzi starszych i młodych, psów i kotów, ogrodów, znaczących i błahych epizodów wyjętych z mojego życia.
W tym właśnie miejscu czas się zapętla, a dodatkowo poszerza o dawno zapomniane smaki, zapachy , odczucia i emocje.
To taki mały Holiday Souvenir - otrzymany czy może dany po wielu już latach.
Izabella Gustowska 2009
Izabella Gustowska - ur. w 1948 r. Od wielu lat jest profesorem Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu. Brała udział w kilkudziesięciu wystawach indywidualnych, a także w wielu zbiorowych na całym świecie. Gustowska reprezentowała Polskę na Biennale w Sao Paulo. Zajmuje się malarstwem, grafiką, sztuką instalacji, performances, wideoperformances i fotografią. Gustowska, używając onirycznej aury, często podwaja i mitologizuje figury wyobraźni. Skonfrontowane z przemijaniem i zmiennością postacie te często uzyskują hybrydalną formę. Artystka w swych multimedialnych realizacjach wykorzystuje dźwięk - słowa, muzykę - które zdają się płynąć w "magicznej" przestrzeni "pomiędzy".
Festiwal objęty honorowym patronatem |
Patronat medialny: