Magdalena Gryska studiowała malarstwo w PWSSP w Poznaniu w latach 1988-1994. Dyplom w pracowni malarstwa prof. Jacka Waltosia. W latach 19988-1990 była studentką w Ecole Nationale Superieure Des Beaux Arts w Paryżu, w pracowni malarstwa prof. Alfredo Zawaro. Obecnie prowadzi pracownię malarstwa w Katedrze Sztuki na Wydziale Artystycznym Uniwersytetu Zielonogórskiego w Zielonej Górze. Zajmuje się malarstwem, rysunkiem, fotografią i obiektem.
Do jej indywidualnego dorobku artystycznego należy zaliczyć 34 Ogólnopolski Konkurs Malarstwa Bielska Jesień, Galeria BWA, Bielsko-Biała gdzie otrzymała wyróżnienie, wystawa Muzyka w malarstwie, Galeria Obok, Tychy, wyróżnienie. W roku 2003 otrzymała nagrodę rektorską II-go stopnia za dokonania artystyczne.
Magdalena Gryska jest również aktywną inicjatorka wielu zdarzeń mających miejsce w Zielonej Górze. W tym m.in.: jest członkiem założycielem Towarzystwa Przyjaciół Sztuki Współczesnej, redaktorem naukowym oraz graficznym Pisma Literacko-Kulturalnego Pro Libris, kuratorem oraz organizatorem wystaw ogólnopolskich oraz współtwórcą Galerii Stara Winiarnia w Zielonej Górze.
Jest autorką 20 wystaw indywidualnych; m.in.: Pracownia Zastępcza, Poznań; BWA Leszno; Galeria ON, Poznań; Galeria Kont, Lublin; Galeria Sztuki Wieża Ciśnień, Konin; BWA Legnica; BWA, Kalisz; Muzeum Regionalne, Bełchatów; Galeria Nowy Wiek, Zielona Góra; Galeria Bielska BWA, Bielsko-Biała; Galeria Pro Arte, Zielona Góra; Galeria 261 ASP, Łódź; Galeria Wozownia, Toruń. Brała udział w ponad 50 wystawach zbiorowych w kraju i za granicą; m.in.: Warszawa, Łódź, Bistrica, Berlin, Verden, Bielsko-Biała, Poznań, Toruń, Bydgoszcz.
Cykl zatytułowany Podejdź bliżej..., opowiada o wybieraniu i przecedzaniu zdarzeń rozgrywających się wokół mnie. Nic nie rodzi się z niczego, wszyscy jesteśmy w pewnym ciągu zdarzeń następujących po sobie bądź istniejących równolegle, wszystko to wpisuje się w ciągłość życia i stanowi o jego jakości.
Odwołuje się do pamięci która wyświetla pojedyńcze kadry, kadry które składają się na jakieś wspomnienia wielowątkowe i wielowarstwowe w swojej narracji. Czasem wzrok pada na jakiś fragment rzeczywistości, mikro zdarzenia, przestrzeń, skrawki, wycinki, ulotne chwile, bliski człowiek, nieudana rozmowa. Zatrzymuje chwile które w kolejnej sekundzie już nie istnieją. Wszystko to zamykam w formie koła – mandali, z zaznaczonym centralnym punktem które możemy odnaleźć także w naturze, w biologii, geologii, chemii i astronomii. Kryształki lodu, skały, góry, atomy - każdy atom to koło. Kwiaty, pajęcze sieci, słoje drzew - we wszystkim tym możemy dopatrzyć się takiego kręgu, wszystko co czyni moc świata dokonuje się w okręgu. Formy koła tworząc rodzaj szkła powiększającego pomagają nam również nawiązać kontakt z tym, co w nas najlepsze, czyste i doskonałe a co było do tej pory uśpione albo niewidoczne.
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |